نگاهی به نقشه حقایق جالبی را روشن می کند، آبی پررنگ نشاندهنده کشورهایی است که از نظر حفظ حقوق مالکیت رتبه خوبی دارند، در رده های بعدی به ترتیب سبزها، بنفش ها و قهوه ای ها و قرمزها قرار می گیرند. برخی از کشورها هم در این رده بندی آورده نشده اند.
انگار که وضعیت کشورها در حفظ حقوق مالکیت می تواند اوضاع آنها در بسیاری از شاخص های رفاه و پیشرفت دیگر را هم به مخاطب اطلاع دهد. کشورهای آبی (برترین ها در حفظ حقوق مالکیت) کشورهایی هستند که آنها را اغلب پیشرفته و توسعه یافته به حساب می آوریم (کشورهای با فرهنگ انگلوساکسون). در مورد بقیه هم کم وبیش چنین وضعیتی برقرار است و انتظار داریم کشورهای با رتبه بهتر در حفظ حقوق مالکیت از درجه توسعه یافتگی بیشتری هم برخوردار باشند.
وقتی تعداد خبرهای “مصادره اموال فلان مجرم” یا “بازگشت پول مردم به خزانه مملکت” زیاد شنیده بشوند، شاید کسانی آن را نشان دهنده اقتدار دولت ها تلقی کنند، ولی این از نظر حقوق مالکیت خبر خوبی نیست. شاید باید آن را نشانه ای از توسعه نیافتگی کشورها دانست.
کسانی در این حوالی با هر چیز “فردی” و “خصوصی” مشکل دارند، می خواهند این حوالی کشوری در استانداردهای سوییس و دانمارک برپا شود، ولی از فرهنگ منحط “فردگرایی” و “آزادی” و “سرمایه داری” خبری نباشد. البته تلاش برای درانداختن در طرحی نو بد نیست، ولی به قول اهل دل “گشتم نبود، نگرد نیست”.
