کشوری که در گفته های سیاسیونش با توجه به جمعیت و موقعیت جغرافیایی استراتژیک و مانند آن باید بهشت سرمایه گذاران خارجی به حساب آید، چقدر در چشم سرمایه گذار اجنبی جذاب به نظر می رسد؟
کفار فرنگی برای ساده شدن تصمیم گیری از “شاخص فرصت جهانی” استفاده می کنند تا رتبه جذابیت سرمایه گذاری در کشورهای مختلف به دست آید، منطق کلی این است که برای جذاب بودن کشوری برای سرمایه گذاری خارجی باید پنج حوزه کلی را بررسی کرد: “متغیرهای پایه ای اقتصاد”، “دسترسی به خدمات مالی”، “چارچوب نهادی و قانونی کارآمد”، “بهره گیری از استانداردها و سیاست های مقبول بین المللی ” و “فضای کلی کسب و کار”.
در گزارش اخیر شاخص فرصت جهانی حسب انتظار جایگاه های برتر به هنگ کنگ، سنگاپور و استرالیا رسیده است. عربستان جایگاه ۵۴ ام را در اختیار دارد و رتبه ایران هم ۱۲۵ از میان ۱۷۰ کشور است. وضعیت کشورمان در زیر شاخص ها عبارت است از :
رتبه در متغیرهای پایه اقتصاد: ۷۵
رتبه در دسترسی به خدمات مالی: ۹۲
رتبه در چارچوب نهادی و قانونی کارآمد: ۱۱۲
رتبه در بهره گیری از استانداردها و سیاست های مقبول بین المللی: ۱۵۲
رتبه در فضای کلی کسب و کار: ۱۵۲
همه اینها می گوید که خیلی راه درازی پیش رو داریم؛ یک نکته اساسی هم وجود دارد، تکیه بر “توان داخلی” و مانند آن البته ضروری است، ولی بدترین فاجعه برای آینده ایران کنار کشیدن از جامعه جهانی، منزوی شدن و زیادی “مستقل” عمل کردن است؛ یادمان باشد استقلال از نوع “کره شمالی” برای کشوری مثل ما از طاعون مهلک تر است!
