الکساندر دوگین که چندی پیش به ایران آمده بود، به نوعی قطب فکری پوتین به شمار می آید و گفته می شود سیاست تهاجمی اخیر روسیه متاثر از دیدگاه اوست. انتخاب ترامپ را اتفاق خوبی می داند و به نظرش او پوتین امریکایی هاست: “ناسیونالیست محافظه کار” و  “رئالیست”.

 

حرفش اینست که دو رئالیست بهتر می توانند زبان هم را بفهمند و البته منظور از رئالیسم دیدگاهی است که به حاکمیت ملت ها معتقد است و امپراتوری سازی را دنبال نمیکند. یک امریکای رئالیست سرش به امور داخلی خودش گرم است و صلح در اروپا و خاورمیانه را برقرار می کند. به نظرش آمریکا هم کاری به منافع روسیه در اوکراین و سوریه ندارد.

 

البته حرفش این نیست که با چانه زنی و امتیاز دهی به امریکا قرار است چنین منافعی عاید روس ها شود، بلکه به نظرش دوره نظم بین المللی لیبرال رو به پایان است. او معتقد است در حال گذار از یک دنیای تک قطبی امریکایی به چندقطبی هستیم. لیبرالیسم را حقوق فردی و بازار آزاد می داند و به نظرش لیبرالیسم فلسفه ای جهانگستر (گلوبال) است و امروزه هم اساس نظم غالب دنیا به شمار می آید.

 

به نظر این مرد سنتگرا، لیبرالیسم یک نگرش تمامیت خواه است که ولنگاری اخلاقی و فقر معنوی پیامد اوست و به بهانه جهانی سازی می خواهد، همه سنت های پیشین و ملی را ببلعد. باید در برابرش مقاومت کرد. جهان یک تحول معنوی متافیزیکی را شاهد خواهد بود و امپراتوری امریکا فرو می پاشد.

 

می گوید در دوره کنونی با جهانی سازی لیبرال مفهوم دولت -ملت از بین رفته است، ولی برای ساختار آینده جهان بعد از فروپاشی نظم لیبرال کنونی نوعی “جهانی سازی منطقه ای” را پیشنهاد می دهد، سه عرصه سیاسی منطقه ای را هم برای آن مطرح می کند: امریکایی- انگلیسی، اروپایی و اوراسیایی (شامل روسیه، ایران شیعه و بخش هایی از اروپای شرقی)! این آخری معجون غریبی است.

 

دوگین می گوید که تفکرش مقابله با جهانی سازی است، جهانی سازی که امریکا با تمام قدرت به دنبال تحقق آن است. کمی در رابطه با این آخری که ایران هم ذیل آن است جدی فکر کنیم. (علت نزدیکی ایران و روسیه را متوجه شدید؟)

لینک مرجع