در مملکت آریایی اسلامی هر از چندی برخی کلمات مد می شوند که گوینده برای آنکه نشان دهد جز میوه جات به حساب می آید، باید یکی در میان آن را در بحث ها بپراند، از جمله پرکاربردترین آنها در بحث های اقتصادی همین واژه قبیحه “نئولیبرالیسم” است؛ از قرار تعداد کسانی که به طور رسمی خود را به این نام خوانده باشند زیاد نیست، در میان آنها موسسه آدام اسمیت تعریفی مشخص از این واژه ارائه کرده است؛ حرفش اینست اگر شما هم به این اصول اعتقاد دارید هم نئولیبرال به شمار می آیید:
هواداری از بازار (تخصیص منابع به صورت غیرمتمرکز، اختیاری و آزاد در اقتصاد)
حامی حقوق مالکیت خصوصی و هواداری از اعمال اختیار فرد روی ثروت و دارایی های شخصی اش
هواداری از رشد اقتصادی (در برابر بازتوزیع اجباری ثروت برای همه) از طریق کاهش مالیات ها و تغییر ساختار مشوق ها برای نوآوری و سودآوری
باور به فردگرایی و هواداری از حق آزادی و انتخاب افراد
تجربه گرایی و دوری از جزم اندیشی
پذیرش افق جهانی و فراتر رفتن از مرزهای ملی
خوش بینی به آینده انسان
تلاش برای بهبود جهان و باور به اینکه راه این بهبود از رقابت و آزمونگری افراد آزاد می گذرد.
به نظر حرف های بدی نمی زنند و درکاهش فقر و بدی های جهان هم در این سه دهه عملکرد درخشانی هم داشته اند. شاید خیلی ها با این تعریف یک نئولیبرال به شمار بیایند، حتی شما دوست عزیز! والله اعلم.
